Advocaten voor de sierteelt sector

VOORHOUT – Bij veel ondernemers leeft het idee dat ze hun bedrijf goed op orde hebben als ze niets te maken hebben met een advocaat. Peter Steenbergen en Jeroen Joustra, de advocaten van Steenbergen Advocaten, krijgen regelmatig opmerkingen als “Gelukkig heb ik jullie niet nodig, want ik heb geen problemen”. Dit beeld berust op 2 misverstanden aldus Peter Steenbergen: “Ten eerste: natuurlijk lossen wij de problemen van onze klanten op, o.a. door te procederen. Maar we worden liever eerder bij onze klanten betrokken. Dan kunnen problemen en procedures worden voorkomen! Ten tweede: een ondernemer kan in deze tijd van snelle en grote veranderingen niet alles zelf weten en regelen, zoals juridische zaken.” Jeroen Joustra voegt toe: “Een ondernemer heeft zijn bedrijf op orde als dat ook juridisch het geval is.” Zie hier in een notendop de typische benadering van Steenbergen Advocaten: Begrijpelijk, praktisch, direct en normaal.

Door Joep Derksen

Peter Steenbergen kwam in het begin van zijn carrière als advocaat al in aanraking met de rozenbranche. Hij hielp veredelaars, vermeerderaars en kwekers met contracten en algemene voorwaarden. En hij adviseerde over het combineren van kwekersrechten en merkrechten om de rassen van bloemen en planten te beschermen. Zo wist hij veel grote inbreukzaken te winnen. Als een inbreukmaker het niet goedschiks wilde regelen, dan moest het maar kwaadschiks. Zo werd er regelmatig beslag gelegd op partijen illegale bloemen in vliegtuigen op Schiphol of op de veilingen in Aalsmeer en Honselersdijk, en soms zelfs op hele kwekerijen met illegale aanplant.

Steenbergen Advocaten is geen standaard advocatenkantoor. Het kantoor is gevestigd in een voormalige bollenschuur in Voorhout, met uitzicht op de prachtige bollenvelden. “We wilden graag naar het ‘buitengebied’, dicht bij onze klanten. Toen konden we deze bollenschuur huren. We hebben het hier naar onze zin en we krijgen veel energie van deze locatie”, zegt Jeroen Joustra. Peter Steenbergen vult aan: “Het mocht geen typisch advocatenkantoor worden. We zijn anders dan andere advocaten en dat willen we ook uitstralen.” Nou dat is gelukt: in het kantoor domineren de kleuren roze en rood, er hangen oude straatlantaarns boven de grote bespreektafel, die een oude veilingkar uit Aalsmeer blijkt te zijn, en de wanden zijn bekleed met een behang van opgeblazen tulpen en andere bloemen. 

Dat Steenbergen Advocaten anders is, blijkt ook uit het feit dat zij branchegericht denkt. Peter Steebergen: “Wij proberen vanuit onze klanten te denken. Die hoeven niet te weten over welk rechtsgebied hun vraag of probleem gaat, dat weten wij wel. De klanten hoeven alleen maar te weten dat wij hun branche kennen en weten wat daar speelt.” Die klanten hebben altijd wel iets te maken met bloemen, bollen, planten, zaden, groente, fruit, bomen, akkerbouw of voedingsstoffen. Of met gelieerde onderwerpen als mechanisatie, transport, verzekering, verpakkingsindustrie, etc. Steenbergen Advocaten noemt dit de ‘Agro & Food’ branche.

Steenbergen Advocaten durft haar nek uit te steken voor haar klanten, ze geeft letterlijk niet snel op, hoe lastig de zaak ook is. Zo heeft Steenbergen Advocaten recent een zaak voor een kweker gewonnen, die via zijn leverancier / vermeerderaar zieke plantjes geleverd had gekregen. Vaak durven telers zo’n zaak niet aan omdat vermeerderaars machtig zijn, het bewijs heel moeilijk is en de kosten hoog zijn. “In een baanbrekende zaak hebben wij ervoor gezorgd dat de rechtbank de bewijslast heeft omgedraaid, zodat de leverancier opeens moest bewijzen, dat zij schone stekjes had geleverd. En dat kon zij niet! Dit kan nog veel gevolgen hebben voor toekomstige geschillen over de kwaliteit van leveranties van plantmateriaal”, zo sluit Peter Steenbergen af. 

chapeau

Geert W.
The show must go on …

De vrijheid van meningsuiting is een grondrecht in ons land. Het gebruik van een grondrecht schept ook verplichtingen. Zoals respect voor de vrijheid van Godsdienst, ook een grondrecht, en een verbod op discriminatie en belediging. Dat geldt voor u en voor mij en ….. óók voor Geert Wilders.

Wilders bedient zich graag van scherpe teksten, soms hard en ongenuanceerd. Hij beroept zich daarbij op de vrijheid van meningsuiting. Op zich terecht. Maar hij weet dat iedereen dat kan laten toetsen door de strafrechter. Het is dus niet zo bijzonder dat Wilders vervolgd moest worden. Dat zegt niets over een eventuele veroordeling van Wilders. Daar beslist de rechtbank over.

Geen zwijgplicht

Als politicus en volksvertegenwoordiger heeft Wilders de plicht om verantwoording af te leggen aan de rechtbank. Met behulp van een bevlogen pleidooi van mr. Moszkowicz zou hij kunnen uitleggen waarom hij soms zo scherp formuleert. De rechtbank zou dit dan toetsen aan de Grondwet en een principiële  uitspraak kunnen doen. Waarom beroept Wilders zich juist nu op zijn zwijgrecht? Dat ben ik niet van hem gewend. En waarom richt zijn advocaat zich alleen op niet ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie en onbevoegdheid van de rechtbank? Dat getuigt niet bepaald van lef. Als je altijd, overal en over iedereen je mening geeft, dan moet je ook nu je mond open durven doen.  

Showproces

Wilders eet van twee walletjes. Enerzijds wil hij zich onconventioneel en ongenuanceerd kunnen uitlaten. Onze rechtstaat moet hem daarin beschermen.  Anderzijds wil hij zich niet verweren als diezelfde  rechtstaat hem vraagt om zich te verantwoorden. Wilders suggereert dat er sprake is van een politiek proces. Andere politieke partijen zouden dit proces hebben georganiseerd en hij zou bij voorbaat al zijn veroordeeld. Wilders speelt zijn slachtofferrol heel bekwaam. Maar  hij heeft ongelijk.  Andere partijen zitten niet te wachten op deze Wildersshow. En het Openbaar Ministerie heeft in alle objectiviteit vrijspraak gevorderd, zeer tegen de zin van de aanvragers van de vervolging.  

Omdat Wilders de rechtbank heeft gewraakt, moet het hele proces worden overgedaan. Ik begrijp dat niet goed. Na de vordering tot vrijspraak was er een grote kans op een positieve afloop. Als Wilders van dit ‘politieke’ proces af wil, zoals hij beweert, had hij geen wraking moeten vragen. Moszkowics beroept zich nu wel op zijn recht om te wraken. Maar hij was dit niet verplicht.  

Voorbeeld of buitenbeentje

Blijkbaar komt al deze free publicity Wilders goed uit. Zo blijft hij in het nieuws. En hij kan nooit verliezen. Veroordeling of niet, zijn aanhangers zien Wilders toch als slachtoffer. De rechters, het Openbaar Ministerie en de politiek hebben het straks gedaan. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling, die Wilders beter niet kan aanmoedigen. Als invloedrijk politicus heeft hij een voorbeeldfunctie. Natuurlijk scoort hij beter als hij het buitenbeentje speelt, maar dat is hij niet. Hij maakt deel uit van onze maatschappij, net als zijn politieke tegenstanders, het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht. Juist daarom heeft ook Wilders grondrechten, recht op persoonsbescherming en kan hij zich verkiesbaar stellen. Het wordt tijd dat Wilders dit openlijk accepteert. Dan kan hij samen met zijn aanhangers aan een betere maatschappij werken in plaats van deze altijd maar te bekritiseren.   

Robert M. moet op de brandstapel

en zijn advocaten ook

Bram Moszkowicz weigert Robert M. te verdedigen. Dit zette mij aan het denken. Wat zou ik doen in die situatie? Nee, ik zou hem niet kunnen verdedigen. Als vader van vier kinderen ben ik ook kwaad op hem. Bij elk overleg met hem zou ik griezelen bij de gedachte wat hij al die kinderen heeft aangedaan. En ik zou aan de ouders denken, aan de nachtmerrie waarin zij zijn beland. Robert M. lijkt me gewoon een vreselijke man. Eng en gestoord.

Dit oordeel over M. hoor ik ook veel om me heen. Daarbij hebben mensen vele straffen voor M. in petto, variërend van standrechtelijke executie of het opknopen aan de hoogste boom tot castratie (liefst zonder verdoving). Dit ‘eigen rechtertje spelen’, verbaast me niet, net zo min als de neiging om M. hard en pijnlijk te straffen. Woede moet nu eenmaal een uitlaatklep hebben.

Volksgericht

Wat me wel verbaast is hoe tegenwoordig vaak ons hele rechtssysteem erbij wordt gehaald. Dat het niet deugt, dat het toch niet kan dat zo iemand überhaupt nog een proces krijgt. Hij is gewoon schuldig! Robert M. mag nooit meer vrijkomen. Maar moeten we echt zo ontevreden zijn over ons rechtssysteem? Kent u nog die wildwest films waarin een woedende menigte het recht in eigen hand neemt en een veedief opknoopt? Willen we terug naar een volksgericht als uitlaatklep van onze woede? We hebben er juist vele eeuwen over gedaan om een beproefd rechtssysteem te ontwikkelen. We hebben geleerd dat het het beste is om zoveel mogelijk de emoties uit te bannen, zodat we in alle nuchterheid de feiten op een rijtje kunnen zetten en recht kunnen spreken.  

Bekentenis afgelegd

In ons rechtssysteem heeft een verdachte het recht om zich te verdedigen. Altijd, zonder uitzondering! En op hulp van een specialist: een advocaat. De wet zegt dat een advocaat de verdachte zo goed mogelijk moet bijstaan en daarbij alleen zijn belangen mag behartigen. Daarbij doet het er dus niet toe wat wij er met zijn allen van vinden of hoe erg het is. Het is de taak van de advocaat om te proberen aan te tonen dat er geen bewijs is of dat het niet gebruikt mag worden. Een advocaat probeert niet altijd de onschuld te bewijzen. Robert M. heeft al een bekentenis afgelegd, dus dat zou ook geen zin hebben. In zo’n geval moet zijn advocaat toch proberen om de straf zo mild mogelijk te krijgen.

Tegenstanders
Robert M. heeft al een tegenstander in de officier van justitie en het hele Openbaar Ministerie, die samen proberen om hem veroordeeld te krijgen. Maar hij heeft ook de hele maatschappij als tegenstander. Heeft hij dan geen recht op één medestander?  

Ik vind dat Robert M. recht heeft op ten minste één medestander, zijn advocaat. En wel een hele goede! Die vakbekwaam zijn pleidooi opbouwt. Zonder woede, zonder emotie, puur rationeel. En met een heel dikke huid. Want het zal voor die collega niet gemakkelijk zijn. Mensen zullen het hem of haar kwalijk nemen en denken dat hij of zij de daden van M. goedkeurt. Onterecht! Die advocaat is een professional, iemand die zo goed mogelijk zijn of haar werk doet. Pas als we dat niet meer toestaan, zitten we écht in de problemen.

Laten we er op vertrouwen dat Robert M. de beste verdediging krijgt… en dan de straf die hij verdient!

Het recht van de sterkste

            Geld en macht stinkt niet?

Wij hebben een ingewikkeld rechtstelsel. De natuur heeft het eenvoudiger geregeld. Daar geldt het recht van de sterkste. Heel simpel: kom je als beer ter wereld, dan win je het van een konijn. Dus als Flappie Bruintje tegenkomt, heeft hij geen rechten. Flappie zal het hazenpad moeten kiezen.

Stel dat het konijn gebruik zou kunnen maken van ons rechtstelsel? Dan geldt het recht van de sterkste dus niet. Iedereen is immers gelijk voor de wet. Toch? Dacht het niet!

Een stinkend zaakje

Het komt helaas dagelijks voor dat de beer wint, terwijl het konijn gelijk heeft. Zelfs de Nederlandse overheid (de grootste beer) maakt zich hier regelmatig schuldig aan. Bijvoorbeeld bij het gebruik van speurhonden in strafzaken. Deze honden zijn getraind om de geur van wapens, kleding en slachtoffers te linken aan potentiële verdachten. Op dit bewijs zijn ongeveer tweeduizend personen veroordeeld. Professor Jan Frijters heeft de onbetrouwbaarheid van de geurproef aangetoond. Hij heeft zelfs bewezen dat de hondengeleiders veelvuldig met de proeven hadden gesjoemeld om verdachten veroordeeld te krijgen. Het duurde acht jaar voordat de overheid dit heeft toegegeven en is gestopt met de geurproeven. De veroordeelden ‘mogen’ een herziening van hun zaak aanvragen. Maar de sjoemelende hondengeleiders worden niet vervolgd. De hele zaak wordt stil gehouden. Over machtsmisbruik gesproken.

In de mangel

Niet alleen de overheid maakt zich schuldig aan machtsmisbruik. In juridische geschillen zie ik soms dat grote bedrijven en instellingen, die niet in hun recht staan, hun kleinere tegenpartijen in de mangel proberen te nemen. Samen met even zo grote advocatenkantoren trekken ze alle juridische registers open. Het gevolg is een overkill aan procedures, stukken, beslagen en andere maatregelen. Met heel veel kosten. Zo proberen de grote spelers hun macht te gebruiken om onder hun contractuele (betalings)verplichtingen uit te komen. Ze willen perse winnen, gelijk of niet. Dit kan een kleine ondernemer lamleggen en zelfs leiden tot een faillissement. Een rechtszaak kost heel veel tijd en geld en het is een grote geestelijke belasting. Dat gaat allemaal ten koste van zijn bedrijfsvoering. En hij raakt die grote onderneming ook nog eens kwijt als klant.

David kan winnen van Goliath

Mijn complimenten voor de vechters onder de ondernemers en consumenten, die vinden dat hun recht moet zegevieren. Het principe is ook wat waard. Als je gelijk hebt wil je ook gelijk krijgen. En dat is echt niet kansloos. Regelmatig kent zo’n gevecht een ‘happy en fair end’. Dan moet Goliath alsnog zijn wonden likken en betalen. En David kan zichzelf recht in de spiegel aankijken omdat hij niet is gezwicht voor het grote geld en het machtsmisbruik.

De wetgever zou de Davids van deze tijd wel wat meer mogen helpen. Bijvoorbeeld door niet te bezuinigen op de gefinancierde rechtsbijstand. En door te regelen dat Goliath, als die ten onrechte heeft geprobeerd David ‘kapot te procederen’, 100% van zijn kosten moet vergoeden.

Zo komt het recht van de sterkste toe aan diegene met het sterkste recht!